Menigeen zal zich afvragen: Wat is het toch stil op ''biologisch''? Dit heeft te maken met mijn nieuwe baan. Ik werk sindskort op een school in hartje randstad. Ruzieën en vechtende kinderen, die ik uit elkaar moet trekken, zijn er aan de orde van de dag. Orde houden moet gebeuren met ijzeren hand. De 'reflecterende-gesprektechnieken'' zijn zinloos. Strafregels, strafwerk en nablijven zijn zinvol.
Geen moment kan ik mijn aandacht laten verslappen. Kinderen reageren intens, huilen, boos en agressie heb ik nog nooit zoveel gezien. Als ik thuiskom ben ik afgemat en bereid de lessen zorgvuldig voor, om te zorgen dat ze vol zitten met de structuur die thuis ontbreekt bij vele leerlingen. Inspiratie en energie voor weblog-stukjes schiet er dan soms bij in. Ik heb zelfs al gedacht met mijn werk te stoppen, maar dat zou niet goed zijn. Want ook kinderen op de mindergestelde scholen hebben recht op een goede docent en dat ben ik. Wie weet krijg ik ze ooit aan het reflecteren in plaats van strafregels schrijven.
3 opmerkingen:
Wauw! Heftig. Fijn om te weten waarom het zo stil is. Werk ze Mariek!
Veel succes! Maar vergeet uiteindelijk jezelf niet ;)
Doe waar je goed in bent en doe wat je graag wilt doen.
Opgeven of doorgaan, allebei is het een keuze. Maar wees goed voor jezelf.
Pi.
Een reactie posten