De Utrechste Biologen Vereriging (afkorting: UBV) is een studieverening waar ik vijf jaar lid van was. Naast een studievereniging is deze club ook vooral een gezelligheidsvereniging. Echter, zo gezellig vond ik het nooit. De activiteiten die zij organiseerden sloten zelden aan bij mijn interesse. Ik studeerde liever dan dat ik 's nachts feestte, ik hing liever in de collegezaal als in de UBV-kamer en ik droeg roze blousjes in plaats van zwarte heavy metal shirts. Meelezende UBV-ers zullen beweren dat iedereen mag meedoen, maar volgens mij was het een ''vriendenkliek''. Ik heb wel pogingen gedaan om aansluiting te vinden, maar als ik de UBV-kamer binnenstapte leidde dit altijd tot een fiasco:
De UBV-kamer was een kamer met versleten banken, een te alggroen ''biologisch'' aquarium, een hoop suffe bordspellen en uitééngestalde verzameling onopgeruimde vieze thee- en koffiebekers. Als ik binnenstappend dan vriendelijk ''hallo'' zei keek een enkeling verbaasd op en de rest ging verder aan hun ''gezelschapsspel''.
Kortom: Ik voelde me altijd een genegeerd door de Utrechtse Biologen.
Een onverwachte wending kwam enkele weken geleden. De UBV belde mij met de vraag een lezing te houden. Enigzins vereerd en met een gevoel van erkenning schoof ik alles opzij in mijn agenda. Ik bereidde een prachtige PowerPoint voor. Inclusief een wervelend verhaal. Ik zette de presentatie op een USB-stick en ik kwam keurig op tijd voor de ontvangst.
Het bleek dat de presentatie pas een half uur later begon en ik staand de tijd moest doden met een ''ubv-vice-penning-meester-jochie'', die mij met u en mevrouw blééf aanspreken. Ik was aangekondigd als ''iets met onderwijsimplementatie'', naast TNO ''uitdagend toegepast onderzoek''. Eénmaal aangekomen in het zaaltje bleek dus ook dat geen enkele studenten in mijn verhaal geïnteresseerd was. Wat mij betreft was dit de laatste verzoeningspoging met de UBV.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten