Catherijnesingel

Witte aangekoekte sneeuw kleurt de straten. -5 graden Celsius. Zeseneenhalve minuut lang kijk ik naar een rood verkeerslicht. De wind waait door mij spijkerbroek, m'n lippen dreigen te barsten en onder het geweld van de straffe wind. Eindelijk springt het licht op groen. Ik steek net een beentje vooruit, als ik word aangesproken door een meisje van 17. Op haar stilleto's marcheert ze door de kou. Haar zwarte panty, past bij het minirokje, het zwarte niemandaljasje, en haar grote oorringen. Ze navigeert met een kaartje op haar Iphone. Plots kijkt ze me aan.

''Hé, waar is de Catharijnesingel!'' Het klinkt niet als een vraag, maar meer als een bevel. ''Ik moet bij het juridusch loket zijn.''
Verbouwereerd kijk ik naar het groene licht, maar neem toch maar de tijd. Zij staart apathisch naar haar Iphone.
''De Cathatijnesingel?'' Zeg ik. Volgens mij ligt er alleen een Catharijnesingel in Utrecht, maar het lijkt me vreemd dat iemand in Amersfoort dat vraagt. ''Die ken ik niet. Die ligt niet in Amersfoort.''
''Pff, tss, ik vraag het wel iemand anders.'' En met haar lange stelten beent ze weg, door de laatste seconden groen.
Met mijn kleine beentjes weet ik het nog net tot de helft van de weg te halen. Gevolgd door 5 minuten wachten in de gure wind. Er vallen alweer wat vlokjes sneeuw.

Thuis toch opgezocht waar de Catherijnesingel in Amersfoort lag. Uitzoomen in google maps levert het volgende resultaat: het juridisch loket ligt aan de catherijnesingel in Utrecht.

Ik mag hopen dat ze nog heel lang in haar minirokje door de kou heeft gedwaald.