Controle

Op de deurmat ligt een briefje in comic sans. Het blijkt van een vrijwilliger van de dierenbescherming te zijn. Ze had ons al meerdere malen willen controleren. Maar ja, als we beiden werken kan ze overdag aanbellen wat wil. We maakten dus 's avonds een afspraak. Voor de zekerheid stopten G. en ik gauw de vlooienspray weg. We hoopten natuurlijk op een compliment. We hadden ons huis aangepast op de blinde kat en om haar asieltrauma re overwinnen werd ze bij ons fijn verwend. Vlak voor er aangebeld wordt ligt Miesje met vier pootjes omhoog te slapen.

"triiing" schelt de bel door het huis. Een vrouw met opgestoken haar, paarse kleding en hoge hakken stapt ons huis binnen. Ze loopt op miesje af en duwt haar hand in de nek van Mies. Miesje, die dit niet had zien aankomen, springt met vier pootjes de lucht in, rent weg, botst tegen de tafel en verdwijnt bibberend achter de kast. "heeft u het dossier gelezen?" hinten wij. Dan beginnen de vragen van de controleur. In plaats van een compliment krijgen we advies. Of de kat zich niet verveeld, omdat wij beiden werken. Misschien moet er nog een kat bij. Terwijl ze in het asiel apart zat, juist vanwege de andere katten. Vervolgens adviseert ze ons Miesje te stimuleren met een pingpongballetje. We proberen nog uit te leggen dat al zouden wij op de grond springen, dat Miesje nog niet weet waar we zijn. De vrouw blijkt echter net zo doof te zijn als onze kat. De vrouw blijft nog een uur zitten en toont ons en fotoboek met al haar huisdieren. Natuurlijk met lange verhalen. En als G. meldt dat ik bioloog ben is het hek van de dam. Na anderhalf uur verlaat de dame het huis.

Miesje kijkt bibberend om het hoekje van de kast. "Kom maar, Miesje, het is allemaal voorbij. " En we gaan geen pingpongballen naar je hoofd gooien.