Ik wil wol!

In de spelonken van de voormalige Kromhout kazerne in Utrecht zit ik dagelijks te typen. Het is daar koud. Inmiddels heeft men plexiglas voor het enkele glas geplaats. Bovendien kan de verwarming nu écht aan. Helaas heb ik het nog steeds koud en raakt mijn wollen vest versleten. Ook draag ik het genoodzaakt de hele winter: ik heb maar één vest.

Graag zou ik een nieuw vest willen. Niet om mee te doen aan de laatste mode. Nee, ik wil mijn oude vest graag eens uitwassen. Helaas zijn de vesten, ja zelfs in dure winkels, van katoen of ander dunnig materiaal. Wat is dat toch? Mode? Gebrek aan oma's? Werkt er dan niemand anders in een koud kantoor?

Soms zou ik graag een schaap zijn. Dan had ik een wollen vacht en ieder jaar, dankzij de boer, een nieuw vestje.