maar begin zomer vloog een mug,
piepend en zoemend van pret,
kleine rondjes boven mijn bed.
''Hé, mug, loop niet zo te zoemen,
of moet ik je naar de muggenhemel verdoemen!''
Maar de mug wist van geen stoppen,
en hielp mijn nachtrust naar de knoppen.
Ik riep: Hé, mug scheer je weg, nu stop je,
en gaf 'm een ontmoedigend schouderklopje!
2 opmerkingen:
Dat lijkt me een mooi gedicht voor een strafkamp...
Wie had kyunnen weten dat ik 15 muggenbulten zou oplopen! (En ik een van de minst getroffen personen was...)
Een reactie posten