Vleermuis (hoe het afliep)

Vleermuis. Ze was een vast onderdeel geworden van mijn weblog. Naast mijn irritatie, was ze ook mijn inspiratie. Mijn inspiratie om herkenbare stukjes over het studentenleven te schrijven. Inmiddels ben ik er alweer 2 maanden weg. Geen nachtelijke gekreun, geen messen met chocopasta op mijn net gepoetste aanrecht, geen gebruikte slingerende tampons, geen Griekse knoflookwalmen. Geen shirtaki om drie uur 's nachts. Ik heb het geen moment gemist.

Wel vraag ik me nog regelmatig af hoe het met de lammetjes gaat. Zouden ze mijn verzet tegen Vleermuis nachtelijke tochten hebben doorgezet? Zouden ze Vleermuis het huis uit gebeden hebben? Of zouden ze Vleermuis hebben geholpen toen ze er door mijn snelle-Turkse-jongen-huisbaas eruit werd gezet?

Hoe zou het eigenlijk zijn met mijn huisbaas? Die altijd zenuwachtig naar de grond keek. Die nooit wist hoe snel hij weg moest komen. Die altijd wel een neefje had die iets bij ons in huis kon ''repareren''. Hoe opgelucht zou deze jongen zijn als hij van zijn wanbetalende huurster af was.

Per 1 mei zou Vleermuis moeten opvliegen. Terug naar Limburg, terug naar haar mergelgrot.

Gisteren sprak ik lammetje 1. Deze was wanhoop was haar nabij. Het huis was viezer dan ooit. Zij en het lammetje 2 wensten vurig dat ik terug was: Vleermuis negeert hun, stampt hun voorbij als ze d'r aan willen spreken, zegt gewoon niets terug en de arme lammetjes durven niks meer te zeggen. En het mooiste komt nog... Vleermuis mag er van mijn huisbaas blijven wonen. Ze schijnt privé problemen te hebben. Nou! Dat had ik al gehoord. Met diverse mannen! Lammetje 1 vertrekt in juni. Ze gaat zendelingen werk doen in Afrika en laat lammetje 2 met Vleermuis achter in een vies, verlaten hol.

De wereld is niet eerlijk: Zeker niet voor brave meisjes, want juist die leven in een Griekse Hel!