Het skelet

Vandaag was mijn eerste les aan de brugklas over het menselijk skelet. Om hun een goed beeld te geven wilde ik ze een skelet laten zien. Helaas was de klas ingeroosterd in een wiskundelokaal op de derde verdieping.

De dag ervoor had ik nog geprobeerd het echte (!) skelet van de derde verdieping avastl naar het lokaal de verplaatsen. Helaas voor mij was het skelet geplaatst op een gietijzeren stellage. Die was voor mij onverplaatsbaar. Met een roodhoofd probeerde ik nog wat aan het ding te trekken, maar de botjes rammelden. Toen de middenhandsbeentjes van het skelet vast kwamen te zitten in mijn haar, besloot ik dat het anders moest. Ik besloot in de pauze voorafgaand aan mijn les even het skelet van de tweede verdieping naar de derde verdieping te halen. Dit skelet staat op wieltjes en is daarom gemakkelijk te verrijden. Zodoende liep ik in pauze te zeulen:

Kletter de klet. Daar loop ik met een skelet. Op naar mijn klaslokaal. De school zit in een oud klooster en is daarom een wirwar van gangen. Ik trotseer met mijn skelet twee gangen, 3 klapdeuren, een lift, nog twee klapdeuren en nog twee gangen. Echter, terwijl de onderbouw pauze heeft, heeft de bovenbouw gewoon les. Tijdens mijn route passeer ik dan ook ruim 10 klaslokalen. Leerlingen in de lokalen, grijnzen, lachen, wijzen en rennen naar het raam. (Afhankelijk van de orde die de docenten weten te houden.) Sommige docenten kunnen erom lachen, anderen kijken geirriteerd over hun leesbril naar buiten.

Ik ben dan ook opgelucht als ik aankom in mijn klas. Ik hou wel van een beetje bekijks, maar dit was iets teveel van het goede!