Roeiboot

Inmiddels is het ruim twee weken geleden dat ik mijn laatste stukje schreef. Mariek(e)-kenners zullen wel aangenomen hebben dat ik ben opgegaan in mijn studie. Dat klopt. Ik heb een hartstikke druk docentenbestaan. Mijn sociale leven is gereduceerd naar het bespreken van mijn lessen met lotgenoot D. Gelukkig is mijn docentenbestaan een heerlijk bestaan:

Mevrouw, mevrouw. Roept een leerling.
Mevrouw!
(Oh, ja, dat ben ik...)
Ja, antwoord ik.
Roeit u wel eens?
Wat?
Of u wel eens roeit?
Eh, de afgelopen tijd niet. Hoezo?
Nou, ik zag iemand zitten in een roeibootje, die sprekend op u leek.
Ik weet van niets. Antwoord ik.
Echt niet? Zo'n houten groen roeibootje.
Nee, hoor.
Oh, nou dat is maar goed ook, want diegene bakte er niets van. En het verklaart ook waarom u niet terugzwaaide.