Dinsdagmiddag, vier uur medio jaren '80:
Klappertandend en bibberend kwam je uit het zwembad water. Het jongetje naast je had je net zien plassen dus je bleef nog wat langer onder de koude douchestraal staan. Daarna liep je snel en voorzichtig naar de kleedkamer. Je moest niet te hard lopen, want voor je het wist lag je op de ruwe plavuizen.
Het zwembad stinkt naar chloor en paffende ouders. Deze wachten ongeduldig op hun kinderen. Je maakt de deur van de kleedkamer open waar een stuk op tien moeders zitten te wachten. Je rent op je moeder af, die gauw een handdoek op je heen slaat. De handdoek uit het pre-wasdrogertijdperk schuurt over je huid. Het is een aangenaam gevoel, want door al dat chloor was je huid onaangenaam gaan jeuken. Eenmaal aangekleed, verlaat je met je moeder en je kleine zusje het zwembad. Met je natte haren zit je op de achterbank van een lada. Je hebt het koud, maar het kan niet de lada zijn: Dat waren immers auto's van Russische kwaliteit. ''Ik heb honger.'' Klaagt je zusje. Daar haalt je moeder een liga voor je zusje tevoorschijn en voor jou zo'n gezonde Evergreen. De smaak van de evergreen verzacht alle ellende van daarvoor. Wat smaakt die koek lekker.
Afgelopen week heb ik een pak Evergreen gekocht. Bijna kwijlend bij de gedachtte aan de koek scheurde ik het papiertje open en at de koek op. Helaas leek de evergreen wel anders te smaken. Good old evergreens zijn niet meer wat ze geweest zijn. Zou ik een klacht naar Liga sturen of zou het toch de entourage zijn die ontbreekt?
1 opmerking:
Een beetje chloor in een bakje water en je luchtreiniger uitzetten. Misschien smaakt het dan wel weer net zo lekker.
Een reactie posten