Netwerken

Borrelen, borrelen, borrelen. 4 jaar lang heb ze ik gemeden. Met zo'n glaasje wijn tussen de hoogopgeleiden staan. Iedereen staat daar met een glas in zijn hand naar zijn eigen schoenen te kijken. De sociaalste probeert nog een misplaatste politieke grap te maken, waar de rest niet op reageert. Die staren nu naar de schoenen van de grappenmaker. ''Nee hè, ''denken ze, ''echt weer zo één die een stap terug doet naar het onderwijs.'' De oplossing voor beta-nerds is alcohol. Wanneer je er meer dan 0,3 promille ingooit kletsen ze plots over modellen, alsof hun leven ervan afhangt. Foto-modellen? Nee, foerageermodellen!

Voor diegene met het glaasje Sinas in haar hand, die meer typsiche arbeidersklasseproblemen had (overgewicht in plaats van een overmatig drankverbruik), waren deze borrels altijd een reden om een uur voor de borrel al te vertrekken. Ze waren altijd na vijf uur, het enige wat er te eten was, was een radijsje en daarbij kon je zes glazen wijn krijgen. Met dat in mijn maag zou ik ongetwijfeld niet de beste indruk hebben gemaakt.

Nu aan het eind van mijn studie zit er echter niets anders op. Wie wil er nou geen baan? Maar ja... Wat zeg je tegen zo'n professor. Hé, joh, ik zoek een baan? Toch heb ik het laatst geprobeerd. Borrelen dan. De professor heb ik niet gesproken.

Net word ik gebeld. Iemand had gehoord over mijn onderzoek ''duurzaamheid'' (Mijn frustraties over dit onderwerp kan niemand zijn ontgaan.) . En vroeg of ik mogelijk mee wilde denken aan de leerlijn duurzaamheid die nu ontwikkeld wordt.

Ai! Verkeerd genetwerkt.