Ik voel me de gelukkigste vrouw ter wereld. Deze week is mij iets prachtigs overkomen. Vaste weblog-lezers zullen zich Albert nog herinneren. Albert was de man die mij volledig negeerde met Krijn en me niet herkende zonder Krijn.
De goede Albert had daarnaast nog een fout in de beoordeling gemaakt die hij aan Krijn en mij had gegeven. Natuurlijk heb ik de man daar ''vriendelijk doch dringend'' opgeattendeerd dat te wijzigen, maar na drie weken is er nog steeds niets gebeurd.
Donderdag liep ik niets vermoedend door de gang en opeens zag ik twee ogen die mij herkende. Het was Albert. Hoera! Eindelijk wist hij wie ik was. Helaas voor mij rukte hij direct de deur van het eerste de beste lokaal open en verstopte zich aldaar.
Is dit nou erkenning?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten